fahrettin koyuncu, GAZETE OKU(MA)MAK

Benim çocukluğumdaki kırk yıl önceden söz ediyorum-  gazete önemli haber kaynaklarından biriydi. Bir anlamda, o zamanlar gazete bugünün televizyonu gibiydi.

Her şey gazeteden öğrenilir, onun üzerine yorumlar yapılır, fikirler yürütülür, sonuçlara varılırdı. Bir veriydi gazete haberi konuşmalarda, bir ana kaynaktı.

Teknolojinin bu kadar gelişmediği, sosyal medya dene şeyin olmadığı o zamanlarda, bir kültürlenme kaynağıydı gazete.

Bir de bulmaca yanı vardı gazetelerin eskiden. Gazete evlere girmediğinden kahvehanedeki gazetenin bulmacasını doldurmak herkese kısmet olmazdı. Gazetenin bulmacalı sayfası ayrılır, ilgilisine saklanır, bulmacayı o çözerdi. O bulmacayı çözerken de yancılar olurdu sağında, solunda. Bulmaca soruları zaman zaman sesli okunur, o çevredekilerden cevap beklenir ya da yardım alınırdı.

Ben de kahvehanede zaman geçirmeye başladığım yıllardan itibaren gazeteyle ve bulmacayla yakından ilgilendim. Elime aldığım gazeteyi   saatlerce okudum. Fırsat bana düşmüşse, gazetenin bulmacasını çözmeye çalıştım, çözdüm. Sadece merkez medya gazetelerin değil, farklı görüşleri sunan gazetelerin de kahvehanede okunması için çaba sarf ettim.

Şimdi her ikisine de   -gazete okumaya da gazete bulmacası çözmeye de- o kadar yakın olduğumu söyleyemem.

Neden mi? Nedenini herkes biliyor ya, yine de söyleyeyim:

Gazeteler tektipleştiği için gazeteyi eskiyi kadar almıyor ve okumuyorum.

Haftanın iki günü, kitap eklerini takip etmek için gazete alıyor ve okuyorum.

Bulmaca mı? Bazen hafta sonu aldığım gazetelerin bulmacalarını çözüyorum ama kısa süre sonra sıkılıyorum bundan. Belki bulmaca soruları hafif geliyor, belki de o eski tadı bulamıyorum bulmacalarda.

Aslolan haber tabii.

Eskisi gibi “haber veren gazeteler” olsa da okusak…

FAHRETTİN KOYUNCU