VEDA

Minicik bir çocuktum vedalarla tanışmaya başladığımda. Hayat neler yaşatır nelerle karşılaştırır bilemiyoruz. Zaman geçiyor hızlı bir tren misali ömrümüzü de içine katarak.

Öyle bir an geliyor ki, dalıp gidiyorum düşüncelerime. Gözlerimi kapatıyorum ve ılık bir havada ıhlamur ağacının altında, hafif hafif esen ve kokusuyla başımı döndüren ıhlamur yapraklarını izleyerek kalbimi sızlatan vedalarımı dolduruyorum zihnime. Gözlerimin önüne geliyor yaşadıklarım.

Birden en sevdiğiniz arkadaşınızdan ayrılırsınız, hem de bir daha göremeyeceğinizi bilerek. Ya da çok sevdiğiniz bir kediniz, kuşunuz, köpeğiniz ölmüştür, saatlerce ağlarsınız ümitsiz bir vedanın sonunda. Geçen yıllarınıza üzülürsünüz, içinde binlerce anınızla veda etmişsinizdir yaşadığınız onca güzelliklere. Sevdiğinize veda edersiniz istemeseniz bile, günlerce gözlerinizden aksa da yaşlarınız kabullenirsiniz sonunda. Kardeşinizden, eşinizden, anneniz ve babanızdan hatta evladınızdan ayrılırsınız hayat şartlarından dolayı.

Kendinizden vazgeçersiniz bazen de, dileklerinizden, özlemlerinizden, hayallerinizden, umutlarınızdan...

Martılar peşimde gelmeyin desem de… Ah İzmir’im, bir kere daha elveda.

Demiştim dün İzmir’den gelirken. Her defasında elveda diyerek ayrılırım şehrimden. Ardımdan gelir bıraktığım bütün anılarım, ama bir süre sonra onlar da veda ederler, bilirim. Vedalar, vedalar nefesimiz duruncaya dek sürecek olan vedalar. Bir gizemdir sanki anlarımız, nereye kayboluyorlar, neden hemen bitiyorlar ve niye veda etmek zorunda kalıyoruz.

Bir parfüm ki, üzerimizden kokusu hiç geçmeyen bir parfüm sanki istemsiz vedalarımız. Tenimize değen, bizimle bütünleşen ve asla ayrılmak istemediğimiz varlığımıza yapışan hasretlerimiz vardır vedasını bile doğru dürüst edemediğimiz. Yarım yamalak bir sevda ateşiyle yanan ve kavrulan ve somurulan bir acının eşiğinde uyanırız sabahlara. Gecelere, yıldızlara dolanırız uyuyamazken, ruhumuzu adarız sanki göklerden gelecek esintilere.

Ihlamur değil de kavak ağacının gölgesinde olmalıyım bir gün de. Yaşlı bir kavak olmalı, anlatmalıyım çocukluğumda anne ve babamdan ayrıldığım o günleri ve ağlayışlarımı. Vedamı o incecik sesimle eritirdim kuytularımda, yavaş yavaş kaybolurdu oluşan o kasvet. Çözüldüğünü görürdüm bir süre sonra ve yeni bir ayrılığın arifesiyle yenilenirdi diplerimden yeni bir veda. Olacağı bildiğimdendi, her defasında içime taş gibi otururdu, sonra da ılık ılık akan nehirlere karışırdı, erirdi vedalarım.

Sonra, hayat kaldığı yerden devam ederdi. Okullarımı, arkadaşlarımı, kardeşlerimi, sevdiklerimi ve veda etmek zorunda kaldığım tüm anlarımı bıraktığım şehrimden yeni geldim. Yaşadıklarım derin hisler bırakmış yüreğimde evet, fakat vedalar gerçekmiş öğrendim sonunda. Uzunca bir zamandan beri burada, Denizli’deyim ve sevdiğim birçok arkadaşım, dostlarım ve en değerlilerim ailem, çocuklarım, eşimle birlikteyim.

Yine biriktiriyorum anlarımı ve yine hüzünleniyorum veda edeceğimi bildiklerime. Olacak olan bütün ayrılıklarıma üzülüyorum. Yaşadığımız sürece vedalarla karşılaşacağız. Sulanacak gözlerimiz, damla damla akacak yaşlarımız ve anlayacağız ki bizler bu dünyaya ayrılıkları, vedaları, hüzünleri, acıları taşımaya gelmişiz. Anlayacağız ki, güçlü olmalıyız ve sonsuz bir ömür de biçseler bileceğiz ki etten, kemikten yaratılmış değiliz sadece. Duygularımız var, ruhumuz var. İnciniriz, üzülürüz, ağlarız, acır kalbimiz, bileceğiz.

Değerli Şairlerimizden Sezai Karakoç’un çok etkilendiğim ‘Veda’ başlıklı şiirini sizlerle paylaşmak istiyorum sözlerimi sonlandırırken.

Silahlara veda / Geceye rüyaya ve sana / Yalnızlığın geyik gözlü köşesinden / Düzenlerin çıkmazına / Çizdiğim resmin / Saat kulesi ağlıyor / Ağzım o çeşit yok / Şişe bu çeşit var / Sen bir gece gelsen / Güneş doğmasa / Gitmeden yine gelsen / Bu yeni geleni / Bu bize bakanı / Sana bir anlatsam / Güneş doğmasa / Sandıkların içini göstersem sana / Çizdiğim resmin / Yalnızlığın geyik gözlü köşesinde / Bir rafa koyabilsen / Olup biteni ve onları / Sabaha kadar konuşsak / O ürkek ürkek bakanı sana bir anlatsam / Ateşi karı tüfeği çeksem / Ocağa pencereye kapıya / Kemana veda / Yağmurda şeytan ve şapkası / Silahın ölümünü kutluyorum / Tren kaçırmış gibiyim / Sana veda