2020’YE VEDA

Bu ay ki köşe yazımızın konusu kültür-sanat değil. İstedim ki dönüp 2020 yılına şöyle bir bakalım neler oldu.Aslında genel anlamda değerlendirme yapmak isterdim ama olup biten hangi konuyu inceleyebilirim ki.

Bu ay size nasıl bir yıl geçtiğini kendi hayatım üzerinden anlatmak istiyorum. Hepimizin bitmesi için gün saydığımız bu 2020 yılında üniversite hayatımdan, sosyal hayatımdan, arkadaşlarımdan, özlediğim şehirlerden sizler gibi uzak kaldım. Okulların ‘‘3 hafta eğitime ara veriyoruz.’’ bildirimiyle dinleneceğimizi düşündüğümüz ve sevindiğimiz o an… Şimdi neredeyse 1 yıldır gidemediğim okulum…

Online eğitime geçildiğinde aslında evde geçen vaktimi bende herkes gibi sporla, boyamalarla, yemekle geçirdikten sonra bu böyle nereye kadar gidecek sorusuyla en azından bu vaktimi kariyerimde faydalı olabilecek bir fırsata çevirmek istedim ve işe başladım.

Bir yerel kanalda başladığım işimde şuan 5. Ayımı dolduruyorum. Her gün koronavirüsten hayatını kaybedenler, cinayet haberleri, pandemi kafasından çıkmak isterken kendimi tüm bu olup bitenlerin içinde buldum.

Ardından işyerinde yarı zamanlı çalışmaya geçtik, online eğitim, sınavlar, sistem çöktü, sistem açıldı, falanca virüse yakalandı, aman dikkat edelim derken sokağa çıkma kısıtlamaları…

Hangi gün dışarıya çıkılacak? ... Saat kaçta nereler açık? … Okullar ne zaman açılacak? … Virüsten nasıl korunacağız? … Ölü sayısı azaldı, toparlanıyoruz derken bir anda ikinci karantina başladı…

İkinci karantina oldu bize; iki kat maske, ekstra dezenfektan,vitaminler,takviyeler…

Açık konuşmak gerekirse, ilk zamanlarda ufak bir ara diye sevinen bizler ikinci karantinayla ruhsal bir çöküşe uğradık. Alışıla gelen o hayatımız bambaşka bir hal aldı. Her yıl olduğu gibi bu yılda yeni yıl için umutluyuz “Bit artık 2020” diyoruz.Ama asıl sıkıntı senenin bitmesi mi virüsün bitmesi mi?Onu kaçırıyoruz.

Tüm felaketleriyle bu yılda şunu öğrendim, o hayıflandığım, yetersiz bulduğum sıkıldığım hayatım aslında ne kıymetliymiş…

Devamsızlık yaptığım, bitsin artık dediğim okulum aslında ne tatlı bir renkmiş hayatımda…

Hayalimde ki işe attığım ilk adımda her gün bu kadar kötü haberler yapmak ne zormuş...

Bazı şeylerin kıymetini gerçekten kaybetmeden anlayamıyormuşuz demek.

İlerde torunlarımıza anlatacağımız korkunç bir salgının içindeyiz.

Umarım bu yılla birlikte bu salgında bir an önce hayatlarımızdan yok olup gider. Sevdiklerimize sarılabildiğimiz, tatillere gidebildiğimiz, çılgınlar gibi eğlendiğimiz, cümbür cemaat sınavlara hazırlandığımız, çimlerde yattığımız en önemlisi maskeyi bir daha takmamak üzere hayatımızdan çıkardığımız o anın gelmesini sabırsızlıkla bekliyorum.

Hayatımızda ki her şeyin, herkesin kıymetini kaybetmemize gerek kalmadan idrak edebildiğimiz bir yıl olsun 2021…

Sağlıkla, sanatla kalın…

Sude İLKMENSOY