365 Özel Gün

Merhaba sevgili okurlar, bu yazıyı hangi medya unsurundan ne aracılığı ile okuyorsunuz bilmiyorum. Anlayacağınız işleri biraz büyüttük ve bu sizlerin sayesinde oldu. Yazdıklarıma kulak veren beni anlayan ve çevresine aktaran herkese çok çok teşekkürlerimi sunuyorum. Minik elleri ile bana mail atmış ve ‘’Neden özel günlerde bir şeyler yazmıyorsun abi? ‘’ diye sormuş olan o minik kardeşimiz için kendi tozlu raflarımdan bir yazıyı gün yüzüne çıkarıp sizlere sunmak istedim.  Evet sadece aranızdan bir birey bunu istedi diye. Bunu daha önce konuşmuştuk.  Soruya soran bir kişi olsa da cevaptan binlerce insan faydalanabilir. Hadi başlayalım.

Bir gün daha istedi sakalları kıvır kıvır olmuş yaşlı adam. Yaşamak için bir gün daha, yarım kalan bardağı için beş dakika daha… Peki ya sizce bir dakikanın bedeli var mı?

Güzel dostlarım bu yazıyı okurken biraz olsun yalnız kalmanızı, kendinizi ve geçmişinizi göz önünden ayırmamanızı istiyorum…

Sevgi, aşk, sadakat ve birliktelik kavramlarının asla döviz kuru üzerinden değeri hesaplanmaz. Peki, bu tarz kavramlar ilgili eylem ve yatırımlarımız için o özel günleri beklemek ne kadar doğru?

Şimdi sabah uyanıyorsun biraz düşün. Çocukların güzel bir kahvaltı hazırlamış hava çok güzel ayrıca kuş sesleri ile güne merhaba demişsin. Odanın bir ucunda hediye paketi var ve senin için özenle seçilmiş. Lakin bir tuhaflık olmalı senin bugün doğum günün değil ya da özel bir günde değilsiniz.

Ya da ansızın kapı çalıyor ve sevdiğin insan ellerinde çiçekler ile beliriyor kapında.

Arkadaşların bugün senin adına güzel iltifatlar ediyor halbuki bugün hiçbir kıyafetine özenmedin ve herhangi bir başarında yok. Her şey sen olduğun için yapılıyor. Sadece sen…

Ne kadar mutlu olurdun değil mi?

Bütün bunları ve benzerlerini yaşadığında yaşayacağın hazzın ve yaşama sevincinin, gözlerinin önünde beliriyor olduğunu görüyor gibiyim.  Peki, tüm bunlardan keyif almayacak, mutlu olmayacak bir insan var mı? Ayrıca bu kişi sen olmasan da bir başkası için senin bunları yapman bir başkasında daha önce anlattığım durumlardaki hisleri yaşatmak gerçekten huzur kaynağı olmaz mıydı hayatında?

Peki o zaman güzel arkadaşlarım, sevgili büyüklerim neden 13 Şubat için bir planımız yok? Neden 9 Mayıs için herhangi bir organizasyon yapıp annenizi ya da çevrenizde anne olan yakınlarınızı mutlu etmek adına bir şeyler yapmıyor ve bunun için 10 Mayıs’ı bekliyoruz? Ya babalar günü, öğretmenler günü ve adı her neyse tüm günlerin bize dayatıldığı fani dünyada bu kapitalist günlerin gelmesini bekleyerek neden sevdiklerimizi bir güne sıkıştırıp geri kalan koca bir yıl rutine bağlıyoruz?

Hatta ve hatta Cumhuriyete sahip çıkmak için neden sadece birkaç günü bekliyoruz. Bu günler bizlere bir şeyler hatırlatmak için varlar. Çok da güzeller lafım buna değil. Sözüm şudur ki; diğer günler onları unutmamız için var olmadılar. Şu an aldığın nefes ile…

Şimdi aldığın nefes arasında bir değer muhasebesi yapamadığımız gibi her günün değerini de eşit tutmalı ve önümüzde ki yılları bırakın beş dakikaya bile bakın sayıyla tekrar yazıyorum 5 dakikaya bile garanti gözüyle bakmamalıyız. Ailemize, sevdiklerimize, öğretmenlerimize, polisimize, işçimize ve bu Cumhuriyete her gün sahip çıkmalı ve bir gün dahi unutmamalıyız. Bizler kapitalizmin köleleri değil:

Birlik ve ile sevgi ile ve her şeyden önce o çelik yürekler ile kazanılmış Cumhuriyetin çocuklarıyız…

Sizlerden isteğim bugün ya da bu yazıyı okuduğunuz herhangi bir anda sevdiğiniz birine ‘’ Sen harika bir insansın, yanımda olduğun için çok mutluyum iyi ki varsın.’’ Yazar mısınız? Geri dönüşler harika olacak. Alacağınız cevaplar: Neden? Ne oldu? Hayırdır inşallah? Vb. olacak. Tüm bunlar yazdıklarımı kanıtlar nitelikte değil mi? Bir tetikleyici olmadan birbirimize sevgimizi, varlığımızı hissettirmek artık onlara bile tuhaf geliyor. Bir gün değil her gün hissettirin bunları sevdiklerinize, kendinize ve ülkenize.

Sen harika bir insansın, fikirlerinle, ilkelerinle ve bu güzel mirasınla yanımda olduğun için çok mutluyum. İyi ki varsın Atam…

Bir daha ki yazıda buluşmak ve 365 gününüzün özel olması dileğiyle.

Sevgi ve saygılar…

Araştırmacı Yazar Furkan Karaıslı