AYAKÜSTÜ HAYATLAR

Dışarıda bardaktan boşanırcasına bir yağmur, içeride inanılmaz bir kalabalık. Herkesin üzerine sinmiş bir telaş kokusu. Büyük şehrin büyük bir alış veriş merkezinde tuvalet kuyruğundayım. Kısa saçlı, çelimsiz omuzlu, mutsuzluktan beti benzi atmış bir abla isteksizce yerleri paspaslıyor. Tüm hıncını yerden almak ister gibi bastırdıkça bastırıyor. Kendi kendine bir şeyler mırıldanıyor aynı zamanda, belki birileri duyar diye. Alın terinin kokusu da üzerindeki yeleğe sinmiş adeta.
‘Şöyle kenara çekilebilir misiniz? Oraya da bir paspas atayım’ diyor. Konuşmaya mecali yok aslında. ‘Aa pardon’ deyip çekiliyorum.

Gündemi eleştiren kadınların sesleri arasında ortalığa söylermiş gibi bir laf atıyor bana;

“Ah! Bari bir evim olsaydı.”

 ‘İnşallah olur bir gün neden olmasın.’ Diyveriyorum yoksulluğun insan kılığına girmiş bu haline.

Biran olsun karamsarlıktan çıkmış ümit etmiş gözleriyle öyle bir bakış atıyor ki bana... Umuttan bahsetmek istiyorum dolu dolu. Çünkü o an evlerinde sürekli yokluktan ve çaresizlikten dem vurmuş sohbetin kokusu geliyor burnuma. Gelişigüzel kurulmuş bir teselli cümlesine kanıp ;

‘Ah belki de ama ne bileyim ya yaş da geçti.’ Diyor.

‘Evin olmasa da bu yaşta emek emek çalışıyorsun bak belki çocukların belki eşin için. Evden daha değerli bu bak.’ Diyorum.

‘Orası öyle canım’ diyor mutlu olduğunu, gururlandığını hiç saklamadan.

‘Ama beyime söyledim kaç kez gel gidelim memlekete. Rahat ederiz. Ucun kıyın nereye kadar? O da haklı yazık ne yapsın bir he diyor bir yok olmaz diyor. Kafalar allak bullak.’

‘Bak bu iyi fikir. Memleketinin kahrını çekersin ya da bundan daha mutsuz olamazsın herhalde. ‘diyorum.

‘Dur ben akşam bir daha diyeyim bakayım. Sen de iyi birine benziyorsun dua et bana belki tutar.’ Diyor.

‘Etmez miyim hiç. Dilerim yeni yıla dilediğin yerde ve şekilde girersin.’ Diye ekliyorum.

Sahi etmez miyim gerçekten hiç. Koskoca yerde gelmiş bana çatmış bir de dualarına kat beni demiş. Tuncelili emektar abla gündem ve şehir ne olursa olsun sen belki her daim paspas çekeceksin ama gözlerindeki hüzün elbet bir gün geçecek.