Bir Büyüdür Kitap Sevmek

Biz konuşuyorduk o gülümsüyordu. Minicik gözlerinde hayat vardı, enerjisiyle ışık saçıyordu. Sonra sohbet devam ediyordu karşılaştığımız dostlarla. Tatlı kızları bizi seyrediyordu hayranlıkla. Dikkatimi ona vermeye başladım, anladım ki onunla konuşmam için bakıyordu gözlerimin içine. Ve sordum, ‘‘ kitap okumayı seviyor musun?’’ eliyle ehh işte der gibi işaret yaptı ve gülümsedi. Birazcık mı seviyorsun diye yine sordum, evet dedi.

Ama dört tane kitap aldım bugün, okuyacağım onları dedi. Sevindim. Okumalısın, eve gider gitmez başla okumaya tamam mı dedim, başını salladı peki dedi. Okudukça daha çok okumak isteyeceksin inan ki dedim. Gülümsedi. Sonra adını, kaça gittiğini kardeşlerini falan sordum, açıldı ve utangaç duruşundan uzaklaştı biraz da olsa. Ah bir anlayabilse, kitapların ona su gibi hayat dolduracağını gecikmeden anlasa dedim içimden.

Bir annenin ve babanın hayattaki en güzel davranışıdır çocuklarının elinden tutup kitapların solunduğu o büyülü dünyaya götürmek. On gündür zaman zaman gittiğim kitap fuarından edindiğim izlenimlerle doldu zihnim. Bazen de duygusal anlarla buluştum. Çoğunlukla gülümsedim, unuttum dışarda kalan dünyamı. Kitaplarla dolu o gizemli dünyaya adım attığım an içimde kayboldum sanki. Kendi içimde kayboldum evet. Kitaplara dokunmak, incelemek ve hissetmek yazanlarını, nasıl yazmıştır acaba diye düşünmek, iştekayboldum o büyülü havada.

Orası yaşadığımız dünyadan çok farklı geldi bana. Daha önce İzmir’de gezdiğim kitap fuarında da böylesi hislerle buluşmuştum. Ne ilginçti. Yazarlarla, kitaplarla, okumayı sevenlerle başka bir âleme giriyoruz o kapıdan girdiğimizde. Aileler çocuklarını, öğretmenler öğrencilerini getirdiler fuar boyunca. Ne güzeldir o havayı o küçücük zihinlere solutmak, hissettirmek.Koksunlar, okusunlar, çok okusunlar…

Bir minik kızla daha tanışmıştım ilk günlerde. Gözleri pırıl pırıldı, yanlış görmediysem elaydı rengi. Babası okumayı çok sever benim kızım demişti, onu kitaplarla daha çok tanışsın diye getirmişti besbelli. Ne çok güzellerdi baba kız. İçimden dedim ki, bu tatlı kız çok şanslı böyle bir babası olduğu için. Bilinçli babaları anneleri o kadar çok özlemişiz ki, gördüğümüz an sanki bir hazine bulmuşçasına seviniyoruz.Ogüzel kızları çok sevdim. İkisi de pırıl pırıldı. Gelecekleri o ellerindeki kitaplarla aydınlanacaktı. Birisi kitap kurduydu babasının dediğine göre. Babası konuşuyordu o gülümsüyordu, o kadar hoştu ki iletişimleri… İmrendim, kıskandım onları, ama tatlı bir kıskançlık benimkisi. Keşke dedim keşke hep anneler, babalar böylesi sevgiyle dolu özel bağlılıkları çocuklarıyla kurabilseler.

Kitap sevgisi bambaşka bir duygu, eşi benzeri yok. Kitap fuarı ise bu duygunun derinleştiği farklı bir âlem, aslında bir aşk… O aşkı kalbinin merkezinde tutanlar ne kadar şanslı. Kitaplarla, yazarlarla, okuyucularla, ziyaretçilerle on gün süren bir aşkı izledik ve yaşadık bizler. Öyle güzeldi ki, tadına doyulmaz, unutulmaz ve eskimez bir güzellikle büyüledi geçti Denizlilileri.

Her gün yeni yazarlar, imza anları, tanışmalar, sohbetlerle muhteşem buluşmalar gerçekleşti. Özlemle bir dahaki fuarı bekleyeceğiz ve dilerim ki o zamana dek kitap okumayı sevenler çoğalabilsin. Bu güzelliğin yaşatılmasında öncelikle Denizli Büyükşehir Belediye Başkanı Sayın Osman Zolan ve Kültür Turizm Tanıtım Daire Başkanı Sayın Hüdaverdi Otaklı’ ya sonsuz teşekkürlerve de bir teşekkür de bu aşkı duyumsayan tüm Denizlililere. Elbette fuar boyunca desteklerini, emeklerini esirgemeyen bütün görevlileri de unutmayalım. Çok teşekkürler herkese…

Nermin Ayduran 11 Nisan 2017