MARIA PUDER

Nam-ı değer Kürk Mantolu Madonna. Sadece Raif Efendi’nin değil okuyan herkesin aşık olduğu roman karakteri. Peki Maria Puder Maria Puder olduğu için mi yoksa anlatılan hesapsız bir aşk, muazzam bir edebi değer, melankoli bir olay olduğu için mi ölümsüz?

Ortaokul zamanlarımda çocukluk arkadaşımın ‘Bu kitabı mutlaka oku!’ diye uzatmasıyla tanıştığım; hikayenin etkisinin hiç geçmemesi, cümlelerini hala ara sıra sayıkladığım, elime alıp tekrar tekrar okuduğum kaçınılmaz bir kurgu. Her okuyuşunda farklı hisler bırakan, sonunun bilinmesine rağmen vazgeçilemeyen nadide bir uzun hikaye. Vazgeçilememesinin, bu zamana kadar gelmesinin ve hala çok satanlarda olmasının sebeplerinden biri de naifliği bana göre. Sabahattin Ali’nin yormayan sıkmayan sarıp sarmalayan dili…

Her hikayenin bir ana fikri olduğu gibi bunun da var elbette. Önyargıların hayata olan etkisi, insanları tanımadan yargılama, psikoloji gibi birçok konuyu barındırıyor içinde.  Ama mesaj mıdır her daim önemli olan? Bence değil.  Varsın bazı şeyler mesajsız olsun.  Her söylenenden mesajı alıp ana fikri yoğurup sindirmek yerine ağızda bıraktığı o tadın hazzını yaşamak bana göre aslolan. Anlatılmak istenenin her zaman bir önemi olmaz. Anda kalmaktır güzel olan. Kaç yaşımda okursam okuyayım ben de bıraktığı o müthiş lezzet hep aynı. Okurken tabloyu canlandırmak, Raif Efendi’yi hayal etmek çok daha güzel. Bazen anlatılmak istenilenler önemsizdir.  Aslolan konudur. Çünkü serin bir yaz akşamı üzerinize aldığınız o ince hırkanın verdiği hissi unutmazsınız ama günü zamanla anımsamakta zorlanabilirsiniz.