MEŞRU OLAN HÜCUM FUTBOLUDUR

Avrupa’da hatta dünyada son dönemlerin başarılı takımlarını sayalım dersek kimleri liste başına koyabiliriz. Bayern Münih, Manchester City, Real Madrid, Barcelona, Chelsea, Juventus, İnter, Paris Saint Germain ve daha niceleri… Bu takımlar son dönemde Avrupa ve dünya futbolunda isim yapmış, başarıları domine etmiş kulüpler öyle değil mi? Elbette başarılı olabilmek için çok büyük transfer harcamaları yapıyorlar, bunu yadsıyamayız lakin hepsinin bir ortak özelliği var ki o da maçlarda oynadıkları futbol.  Bu takımların karşılarında akranları olmadığı müddetçe çıktıkları her maça ofansif futbolla çıktıklarını söylemek mümkün. Sistemleri belli. Gol atarsam maçı kazanırım felsefesi. Hatta bu adı geçen takımlar bazen karşılarındaki rakiplere öyle acımaz davranıyorlar ki farka boğup, karşılarına ilerleyen haftalarda çıkacak rakiplerine gözdağı veriyorlar. Bu takımlar başarılılar çünkü sürekli hücumu düşünüyorlar.

Bunları niye anlattım? 2021-2022 sezonunun başından yanan Altaş Denizlispor’da oynanan futbol bazen iyi sonuçlar gelmesine rağmen kimseyi tatmin etmedi. Kendi sahamızda oynadığımız maçlarda bile uzun süre kendi yarı sahamızda rakibi kabul eden bir futbol ortaya koyduk. Bu oyunu deplasmanlarda kabullenebiliriz evet. Hatta bazen işe de yarayabilir deplasmanlarda oynanan defansif, kontratak futbolu. Nitekim İstanbul’da oynadığımız Eyüpspor maçı e  alınan galibiyet bunun en temiz örneklerinden biri. Ancak bu sistem sizi uzun vadede başarılı kılmaz. 1 hafta kazanır, 5 hafta kaybedersiniz. Haliyle ya hedefinize ağlaya ağlaya ulaşırsınız ya da küme düşer kapanmaya kadar gidersiniz. 
Altaş Denizlispor’un kadrosunu irdeleyelim biraz. Bana kalırsa bu takımın defansif gücünden ziyade ofansif tarafı çok daha kuvvetli. Savunmada Leo Schwechlen, Özer Özdemir, Hakan Çinemre, Gökhan Süzen hatta Oğuz Yılmaz ileri hatta destek verebilecek, asist yapabilecek hatta sürpriz golcü olarak sahneye çıkıp gol atabilecek futbolcular ki Gökhan Süzen bu haftaya kadar yaptığı asistlerle bize bunu zaten net bir şekilde gösterdi. Hakan Çinemre’nin attığı iki golü ve Oğuz Yılmaz’ın attığı bir golü de es geçmeyelim. 
Orta alanda Mustafa Çeçenoğlu, Djedje, Aissati, İlhan Depe, Okan Derici, Brahim Darri. Bu oyuncuların hiçbiri savunmaya katkı verebilecek oyuncular değiller. Djedje’nin fizik gücünü kullanarak yapacağı katkıyı hesap edersek diğer futbolculardan ayrı bir yere koyabiliriz. Bu oyuncuların savunma yönündeki istatistiklerine bakarsak hiçbir şey elde edemeyiz. Ancak gerek Mustafa’nın ve Aissati’nin asistlerini, gerek Djedje, Okan Derici ve Darri’nin skora az da olsa verdikleri katkıları düşünsek bile orta saha oyuncularımızın da savunma yönlü değil, hücum yönlü olduğunu çok net görebiliriz. 

Biraz da geriye gidelim. Süper Lig’e yükseldiğimiz, TFF 1. Lig’i şampiyon olarak bitirdiğimiz sezona. 67 golle ligin en fazla gol atan takımıydık. Enteresan olan şu ki içerde de dışarıda da skor dağılımımız eşitti. Yani içerde ne kadar atıyorsak deplasmanda da o kadar atıyorduk. Ligin son 11 maçında mağlup olmadık. Son 9 lig maçımızda 22 gol attık. Yani bunları niye yazıyorum. Biz savunarak değil atarak şampiyon olduk. 
Tekrar bugüne dönelim. 14 maçta sadece 14 gol attık. Attığımızdan fazlasını da yedik. (21 gol) Hücum da doğru işler yapamadığımızın yanında kalemizi savunmakta da güçlük çekiyoruz. Eyüp ve Adana maçlarındaki kontratak futbolunu bir kenara koyarsak otoritelerinin gözüne giren bir futbol henüz ortaya koyamadık. Tamam bu sezon kimse şampiyonluk beklemiyor. Ancak sürekli geri çekilerek hem keyif vermiyoruz hem sonuca gidemiyoruz. Bu mantalitenin dışına çıkıp genelgeçer olan, başarıya ulaştıran, meşru olan hücum futboluna geçmemiz gerekiyor. Ben uyarayım şimdiden. Yoksa sonuçları kötü olabilir…