3ü
Denizli
29 Mart, 2024, Cuma
  • DOLAR
    32.15
  • EURO
    34.88
  • ALTIN
    2246.4
  • BIST
    9140.7
  • BTC
    66452.8$

SARILIN SEVDİKLERİNİZE

26 Nisan 2017, Çarşamba 18:21

‘‘Kâğıttanmış kederi kelimelerin / boşluğun acısı cümleden ince / ağacın kederi yapraklarından / aşklar yerle bir oluyor gazelden önce /  Yağmurun kederi mırıldandığı şeyler / ahşap hanesine bir yetim düşünce / öleceği zaman hayvanlar gibi / saklanmak istiyor ya insan / saklanacak bir yeri olmalı / aşka, çocukluğa, anneye, şiire / ve eksik ölür insan’’   HaydarErgülen

  Nisanla birlikte duygular da değişiyor, bahar içsel coşkularımızı uyandırırken bir taraftan da hem zihinsel hem de bedensel yorgunlukları yoğun duygularla hissettiriyor. Elbette herkes aynı şiddette duyumsayamaz, kimimiz daha gerçekçi kimimiz de daha duygusalızdır. Örneğin, bir olaya birimiz çok üzülürken diğerimiz üzülemez, hatta eleştirebilir bile duyduklarını. İnsanları dinlemek, sorunlarını öğrenmek çok farklı gelir bana. Bazen de tanık olurum bir insanın gözlerinin doluşuna anlattıklarını dinlerken, duygusallaşırım.

Herkesin kendine özgü uğraşıları vardır. Dilekleri, hevesleri, başarmak istediği hayalleri vardır. Duygularımız bizleri yönlendiren bir yol gibidir, dinleriz içsel seslerimizi. Toplum olarak da birbirimizle güç oluşturacağımız zamanlar vardır. Bu zamanlarda duygularımız da birleşir aslında. İçinde yaşadığımız toprak bizi bütünleştiren en özel varlığımızdır. Düşünce ve fikirlerimiz ters düşse de birbirimizden destek almak isteriz. Çünkü hepimiz bu dünyadan bir gün gideceğimizi biliriz. Düşündüğümüz doğrularla yaşamak isteriz ve kırabiliriz de aynı fikirde olmayan arkadaşlarımızı. Ülkemin güzel insanları, hep iyiye, hep güzele layık olmalıdır. Sığındığımız her karış toprak bizim, vatan bizim, zaferler bizim.

Sevdiklerimize seviyorum diyebilmenin, sabah olduğunda gün aydınlanmış derken gülümsemenin, sağlığımız için şükredebilmenin huzuru bambaşka. Kederli gözleriyle yaşama tutunanları bilirim, üzülürüm ve elimden bir şey gelmez onlara dua etmekten başka. Çalışarak hayatı unutan, kendinden vazgeçen anne, babalar ve evlatlar vardır. Gözlerine bakamam onların. Annesiz ya da babasız büyüyen insanlar vardır, erkenden öğrenirler yaşamın acısını da, kederini de yoksunluğunu da. Ve yaşam onları daha da olgunlaştırır.

Nefes almak için seçilmişiz bir kere, kaçışımız yok bu hayattan. Ancak soluğumuz durduğunda bitecek dünyadaki varlığımız. Ölüm hakkında ancak duyduklarımız kadarını biliyoruz, sonrasını uğurlandığımızda göreceğiz. Bu yüzden gülümseyelim yanımızdakilere. Karşılaştığımız her insana, hayvana, çiçeğe, kuşa gülümseyelim. İçimiz acısa da unutmayalım sevgiyi, dostluğu, şefkati…

Fabrikada çalışan işçi, bir tezgâhtar, ev hanımı, ustabaşı, memur, öğretmen, doktor, güvenlikçi… Emekçiyiz bizler.  Hepimiz biriz, birimiz olmazsa diğerimiz de olmaz. Mecburuz birlikte yaşamaya. Ama sevgilerle, güzelliklerle, kin ve nefrete yer vermeden kalplerde.

Ve elbet bir an gelecek, değerli şairimizin dizelerindeki gibi, saklanacak yer arayacağız; ‘‘ aşka, çocukluğa, anneye, şiire / ve eksik ölür insan’’ …

 Ve hep eksik öleceğiz, geç olmadan sarılın sevdiklerinize…

 

 

Yorum Yazın

E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar ile işaretlenmişdir.