SİZİ DE TARİH YAZDI

Siz, hakkını arayanı, soranı-sorgulayanı yazdınız ya, sizi de tarih yazdı…

Ve tarih hiçbir şeyi ayırt etmez, tarih her şeyi yazdı…

Halkımızı, Cumhuriyetimizin en önemli kurumlarından biri olan TSK’nın gücünden ve güveninden, yani Mehmetçiğin yardım elinden mahrum bırakmanızı yazdı.

Askerin, en önemli saatler olan ilk 48 saatte vereceği teçhizatlı, tecrübeli, kuvvetli, güvenli, eğitimli, dağ gibi desteği, vatandaşın arkasında görememenin yarattığı hüzne, sahipsizliğe, yalnızlığa sebep olmanızı yazdı.

Günlerce ama günlerce, enkaz altında kurtarılmayı bekleyen insanların umutlu/umutsuz bekleyişini yazdı.

Enkaz yanında, enkaz altındaki sevdikleriyle birlikte, yardım için soğukta, karanlıkta, çaresizliğin en ortasında naçar bekleyenlerin feryadını yazdı.

Köklü, saygın, faydalı Türk Kızılay’ının itibarını yok edip, paravan şirket haline getirmenizi yazdı.

Binlerin enkaz başında, milyonların ekran başında çaresiz bekleyişini yazdı.

Yardım tırlarına, gönderildiği kurumun ya da topluluğun afişini indirip, parti afişini asanları yazdı.

‘’Sizden olmayan’’ belediyelerin yardımlarına ket vurmanızı yazdı.

Arama-kurtarmada kahraman gibi çalışan madencileri, gönüllüleri, yurt içi/yurtdışı arama kurtarma ekiplerini, askeri, polisi, jandarmayı yazdı.

Bedeni enkaz altında, eli dışarda kalmış kızının cansız elini bırakmayan babanın acı dolu bekleyişini yazdı.

Vinç olmadığı için, enkazları elleriyle kazmaya çalışsalar da çaresiz kalıp, enkaz başlarında, günlerce, sevdiklerinin canlı/cansız bedenlerinin çıkmasını bekleyenlerin ızdırabını yazdı.

Hükümetin 20 yıllık süreçte, büyük doğal afetlere yönelik hiçbir eylem planı, programı yapmadığını ve hazırlığının olmadığını yazdı.

Deprem vergisi diye toplanan vergilerin adına uygun olmayan işlerde kullanılmasını yazdı.

Askeri hastanelerimizi kapatan hükümetin, yabancı ülke askerlerinin sahra hastanesi kurmalarına izin vermesini yazdı.

Vefat eden aile bireylerini, kefen bulamadığı için yem çuvalına koyarak gömdüğünü söyleyen amcanın gözyaşlarını yazdı.

Her biri vatan evladı olan canların, toplu mezarlarda, maalesef birer sayı olarak vatan toprağına geri dönüşlerini yazdı.

Depremden kurtulan ama enkazların arasında, sevdiklerinden ayrı, yaşama tutunmaya çalışanların çadırsız, susuz, tuvaletsiz, banyosuz günlerce beklemesini yazdı.

Vatandaşlık hakkını kullanmak isteyen, yanmış-yıkılmış depremzedelerin serzenişlerine, isyanlarına hükümetin kötü söz ve tehditle üste çıkma çabalarını yazdı.

Üstünde yok başında yok depremzede çocukların, kalın paltolarına sarılmış adamların önünde dram malzemesi yapılmasını yazdı.

Halkın, aynı duygularla nasıl kenetlendiğini;  yaraları sarma, yardım etme, acıyı paylaşma, bir ve birlik olma konusunda nasıl başarılı olduğunu yazdı.

Haycan dostlarımızın Allah’ın sessiz aynı zamanda da faydalı kulları olduğunun bir kez daha anlaşılmasını yazdı.

Eğitimin, liyakatın, aklın, ahlakın gerekliliğini, her işi doğru ve düzgün yapmanın ne denli önemli olduğunu yazdı.

Hükümetin, koordinasyon sağlama, organize etme, kriz yönetme konularında yeterliliği olmadığını yazdı.

Yine ve yine depremin değil, binaların öldürdüğünü yazdı.

Yetki alanları ama sorumluluk almayanları, istifa etmeyenleri, özür dilemeyenleri yazdı.

Cumhurbaşkanını, bakanları, milletvekillerini, belediye başkanlarını, encümenleri, imardan ve denetimden sorumlu bürokratları, siyasileri, mimarları, mühendisleri, inşaat işçilerini, sorumluluğu olan herkesi ama herkesi yazdı.

Tek adam sisteminin devlet yapısını nasıl yavaşlattığını, işleri nasıl yürüyemez hale getirdiğini yazdı.

Türk Milleti’nin hiçbir etnik ya da dinsel ayırım gözetmeksizin bir ve beraber olduğunu yazdı.

Hükümetlerin gelip geçen yolcu, Türk Milleti’nin hancı, Türk Devleti’nin han olduğunu yazdı.

Ve tarih sizi, bütün ülkenin hissettiği ve hiçbir zaman geçmeyecek derin bir acının müsebbibi olarak toplumsal hafızamıza kalın kalın yazdı.