Tarihe desem... Sığmazsınız

Çanakkale,bu ülke için çok büyük bedellerin ödendiği kentimiz. Savaş döneminde birçok okul mezun verememiş. Ülkenin gelecekleri burada can vermiş. Dile kolay 253 bin vatan evladı buradan bir daha dönememiş. Bu açıdan bakıldığında Çanakkale, bir zafer olduğu kadar ‘kan gövdeyi götürüyor’ deyimi ile bir acınınhikayesi.

Ölen binlerce şehidimizin anısı için temeli 17 Nisan 1954 yılında atılan Çanakkale Şehitler Anıtı(Abidesi) 21 Ağustos 1960’ta ziyarete açılmıştır. Anıtın fikir babası Mustafa Kemal Atatürk’ün silah arkadaşı ve ülkemizin ilk askeri pilotu Emin Nihat Sözeri.

25 metre uzunluğunda olan kare planlı bir kaide üzerinde dört ayaklı şekilde yapılan bu yapıt, 40+1.70 (Atatürk’ün boyu) =41,7 metre olarak inşa edilmiş. Bu anıt Osmanlı’nın birçok yerinden gelip Çanakkale Muharebeleri esnasında şehit düşen ve nerede yattıkları bilinmeyen on binlerce askerin anısına dikilmiş. Neredeyse yarım adanın her yerinden görünüyor. Anıtın dört ayağından denize bakan iki tanesinde deniz savaşlarını, diğer karaya bakan ayaklarda da kara savaşlarını anlatan kabartmalar var. Tavan bölümünde ise bayrağımız yer alıyor. Ayrıca burada camdan mezarlar görüyorsunuz.Bunlar gerçek mezarlar değil.Savaş esnasında şehit düşen ve şimdiye kadar isimleri tespit edilememiş 59 bin 408 şehidimizin temsili mezarları. Buradaki gerçek mezar ‘’ Meçhul Askerimize’’ ait. Çanakkale Şehitler Abidesi’nin çevresinde Sembolik Türk Şehitliği, Meçhul Asker Şehitliği, Yaralı Asker Anıtı, Rölyef ,Mustafa Kemal Çanakkale ‘de Anıtı ve Türk Bahçesi bulunmaktadır.

Yüz altı yıl aradan sonra isimlerini bile bilmediğimiz ama kahraman olarak bellediğimiz aziz ruhlara selam olsun!

En derin minnet,saygı ve şükranlarımı sunmak için yazıyorum.

Savaş anında kaç yaşındaydınız?

Belki 12, belki 15, belki 18…

Sesiniz çocuk, bedeniniz çocuk…

Bir tek yüreğiniz kahramandı. Yüreğiniz aziz, yüreğiniz ölümsüz!

Ölümsüz olmuş kahramanlar!

Düşman giremedi İstanbul’a. Koca gemiler battı boğazda. Belki sizler gördünüz, duydunuz. Belki çoktan şehadet şerbetini içmiştiniz. Koca bir ülkenin gençliği orada şehit oldunuz. Çanakkale ‘de bizler için kanlarınızı akıttınız. 18 Mart’ta bu yaralı vatanda açtığınız güneş sayenizde bir daha hiç batmadı.

Sizler; kanınızla, canınızla, yokluktan var ettiğiniz gücünüzle, cesur yüreklerinizle fethedilmez kaleler inşa ettiniz.

Sizler;Gelibolu ‘da şehit oldunuz, Çanakkale’de denize döktünüz, tüm dünya uluslarını kıskandıracak bir destana imza attınız.

Bu vatan yeniden doğdu.

Yüz altı yıl sonra bizler hala bu zaferi yazabiliyorsak, sizlerin sayesinde kahraman ATAM !

Mehmet Akif’in dediği gibi: ‘‘Tarihe sığmıyorsun, sığamazsın da.’’

106 değil 2106 yıl geçse de sizlere yazılacak kelimeler hep eksik.

18 Mart’ ı bizler yaşamadık. Çok büyük acılar çekerek kazanılan bu zaferi başka bir olayla kıyaslamak, şehitlerimizin kemiklerini sızlatır.

Ölümsüz Atam, Aziz Şehitlerimiz;

Sizler bu vatanın kaderini bağımsızlık olarak çizdiniz. Bu vatan sizlerden bizlere emanet.

Aziz hatıranız önünde saygıyla, şükranla, minnetle eğiliyorum.