YAPMAYALIM BUNU MESUT HOCAYA!

Belki çok sıktım sürekli Mesut Bakkal’la ilgili değinmelerimle ama nereye baksam, nereye koşsam Altaş Denizlispor’da kapım hep Mesut Hoca’ya çıkıyor. Çünkü Mesut Hoca’nın futbolu ne kadar iyi bildiğini, kariyerini, tecrübesini ve kazanma azmini yakinen bilen biriyim. Bunları derken kendisi ile sıkı fıkı olduğum anlaşılmasın. İzlediğim idmanlar olsun, daha önce görev yaptığı takımlardan gördüğüm izlenimler olsun bunları bana düşündürmek için yetiyor. 

Farkında mısınız son yıllarda hoca konusunda öyle ya da böyle bir istikrar sağlamış değiliz Yücel İldiz’li sezon dışında. Sürekli kötü gidişlerin faturası en kısa ve kolay yoldan hocalara kesildi, kimler geldi kimler gitti. Geçtiğimiz sezona gidelim. Zaten gelişi bile kimseyi heyecanlandırmayan Serhat Gülpınar’la başlamıştık sezona. Heyecanlanmadık çünkü lig deneyimi hiç yoktu genç hocanın. Uzun vadeli planlarla getirilmediğini biliyordum ki zaten ömrü de kısa oldu camiada. Hemen peşi sıra gelen Fatih Tekke biraz olsun toparlar dedik Gülpınar’a nazaran ama onun da son dönem kariyeri bizim için S.O.S veriyordu. Gittiği hiçbir yerde tutunamamış, son çalıştırdığı Bursaspor’da bile 3-4 maç anca durabilmiş bir teknik adam sıfatı ile geldi başa. Olmadı, olduramadı. O da gitti. Kim gelecekti bu takımın başına. Kim alırdı son dakika kurulan kadronun riskini, kendi kurmadığı kadronun riskini. Dönüldü, dolaşıldı bir hocada karar kılındı.

Mesut Bakkal sesleri yükseldi ama inanın ben ihtimal vermedim. Çünkü deneyimiyle kariyeriyle Türk futbolunda gerçekten önemli bir isim Mesut Bakkal. Bugün Altaş Denizlispor’dan ayrılsa emin olun Süper Lig’den dahi teklif alır abartmıyorum. Bir gün sonra baktım ki hoca Denizli’ye gelmiş, sözleşme imzalanmış. Şaşkınlık içindeydim, bir o kadar da sevinçliydim. Çünkü ancak Mesut Hoca kalibresinde bir hoca bu kadroyla bir şeyler yapabilirdi. Denizli basını olarak bizler inandık, taraftar inandı, yönetim inandı, her şeyden önce Mesut Hoca inandı bu takımın ligde kalacağına. Kendi inancını futbolcularına da aksettiren Mesut Bakkal öyle bir çizgi yakaladı ki az kalsın cenaze namazı kılınacak takımla otoriteler bile şaşırdı kaldı bizimle birlikte. Hatta belki futbolcu grubu bile şaşırdı. ‘Demek ki bizde bir şeyler var. Ortaya çıkması gerekiyormuş’ dediler. 

Günün sonunda şunu söylemek istiyorum. Geçen sezon alınan kötü sonuçların ardından dahi Mesut Hoca’nın yüzünde kaybetmişlik ifadesi asla olmadı. ‘Bu hafta olmadı ama önümüzdeki hafta olur’ der gibi konuştu hep ve oldurdu. Samsun’dan 5, Tuzla’dan 4 yedik ama Mesut Hoca’nın hırsı, azmi ve inancıyla bu ligde kalacağımıza hep ama hep inandık. Sonuç olarak başarılı bir son dönem geçirerek çok da sancı çekmeden hedefe ulaştık.

Gelelim bu sezona. Sezon öncesi Mesut Bakkal geçen seneden kalma aynı inançla devam kararı aldı. Sezona da öyle başladı. Eyüp maçı sonrası çok da bir değişim görmedim ben tavrında. Rize maçı sonrası özellikle rakipten daha fazla mücadele eden bir takım hüviyeti olan Altaş Denizlisporlu futbolcular biraz olsun mutlu ettiler hocayı. Ancak o Manisa maçı yok mu o Manisa maçı. O maç çileden çıkardı hocayı. Yapılan hatalar, mücadeleden uzak futbol. Adına ne derseniz deyin çok kızdırdı Mesut Hoca’yı ve ben o gün dedim ki bu gidişat devam ederse tutamayız Mesut Hoca’yı ve kaybeden biz Denizlisporlular oluruz dedim. İyi oynanıp kaybedilen bir Bandırma maçı ve son Sakarya mağlubiyeti. Bir türlü gelmeyen üç puan ve futbolcuların yerine oturmayan özgüveni hocayı bizden alır demeye başladım. Düşünün siz olsanız kariyerinizi düşünerek gitmeyi de aklınızın bir köşesine koymaz mısınız?

Ama ne yaptı Mesut Hoca? Yaptığı toplantıyla gitmeye niyeti olmadığını, pes etmenin nazarında bulunmadığını ifade etti. Şuraya geleceğim. Keşke futbolcularımız da en az Mesut Hoca kadar gelecek olan güzel günlere, alınacak olan iyi sonuçlara inansalar. Bence bir an evel inansalar iyi olur. Çünkü bayır aşağı sürmeye devam edersek kamyonu birileri terk etmeye başlayacaktır bundan korkarım. Hele ki o giden Mesut Hoca olursa yemin ederim oturur ağlarım…