YİNE EN BAŞA DÖNDÜK!

Geçtiğimiz sezonun sonu itibariyle Denizlispor’un ne duruma düştüğü, sezona nasıl başladığı, nasıl devam ettiği herkesin malumu. Sezon bitti, yönetim ‘biz gidiyoruz’ dedi ve bir anda Denizlispor sahipsiz kaldı. Bir çok şey konuşuldu, farklı isimler, farklı yönetimler şunlar bunlar. Hatta kulübün satışı bile gündeme geldi. Ancak Denizlispor sevdalıları, protokol, iş adamları kulübün Denizli dışından bir isme satılmasına sıcak bakmadı ve bu girişim sonuçsuz kaldı. 
Süreç kayyumu gösterirken, son gün alel acele oluşturulan yönetim ile birlikte sezona başlandı. Ancak yönetimin sezon boyu dilinde hep aynı cümle vardı. ‘Bizim çalışmalarımız Denizlispor’u kurtarmaya yetmez, tüm şehir kenetlenmeli. Denizlispor’un kurtuluşu bundan geçer’ dendi hep. Sezon boyunca siyasiler, iş adamları ve ileri gelenleri ziyaret eden Mehmet Uz ve yönetimi küçük küçük destekler bulsa da bunlar kurtuluş mücadelesi veren Denizlispor için yeterli olmadı, olamazdı da zaten. Gün kurtarıldı sadece bu desteklerle. 
Aslında yönetim göreve gelirken iştahlıydı. Yapılan açıklamalar, girişimler uzun vadeli planların yapıldığını gösteriyordu sanki. Hatta görevi almanın ardından tekrar yapılan genel kurulla birlikte güven tazeleyen yönetim artık daha güçlü olduklarını ifade ediyorlardı. Taraftarların yeni yönetimden bir beklentisi oluştu. Birçokları Süper Lig derken, bazıları ise ilk sezon ligde kalalım, ardından Süper Lig’e çıkarız algısıyla yaşamaya başladı. Yönetim sürekli olarak destek kelimesini dile getirse de ‘olacaksa bu yönetimle olacak bir şeyler’ dendi.
İlk sezon hedefine öyle ya da böyle ulaştı Denizlispor. Taraftar ve şehrin sevincinden ziyade yönetimin sevinci benim dikkatimi çekti aslında. Çünkü o sevinç bana şunu ifade etti. ‘İlk hedef tamam, sırada daha yukarıları var’ gibiydi. Sezon sonu görevi bırakacakları duyumlarını alsak da yönetimin yine de benim içimde uzun vadeli planların yapılıyor olduğu umudu vardı. İçimdeki bu umudun diğer bir sebebi ise futbolcularla yapılan uzun vadeli sözleşmelerdi. Transfer yasağını kaldıramasa bile bu yönetim mevcut kadro ile ileriyi düşünebilir algısı haklı olarak bende oluştu. 
Ve günümüz. Yönetim tıkanmış durumda. Beklenen destek gelmedi, hali hazırda bekleyen transfer yasağının üstüne bir de futbolcuların alacakları mevcut ödemelerin ödenemediği hususu. 20 milyon TL gibi bir rakamdan bahsediliyor ve bugün itibariyle bu rakam verilmediğinde oyuncuların serbest kalma ihtimali vardı. 
Ne kadar acı bir durum değil mi? 20 milyon TL gibi 1. Lig’de mücadele eden bir takım için düşük sayılacak bir meblağ için takım dağılma tehlikesi ile karşı karşıya. Acı olan bir gerçeği daha dile getirmek gerekiyor bence ki o da şudur: Rakamlar Denizlispor’un önüne geçmeye başladı. Denizlispor adeta amansız bir hastalığa yakalanmış biri gibi. Vebalı gibi herkes kaçmaya başladı kulüpten. Acı ama gerçek ama ömrünün son demlerini yaşıyor gibi sanki. Bir Süperman çıkıp ‘haydi’ demediği müddetçe işimiz çok zor. Geçen sezonun sonunu düşündüğümüzde farklı bir konumda değiliz hatta daha da zor bir durumdayız. Allah sonumuzu hayretsin…