ZAMANDA KUŞ SESLERİ

Doğanın sesiyle uyandım.

Kuş sesiyle, kuşlarla.

Serçelerin cıvıltısıyla uyandım.

Tortop bir cıvıltıyla, serçe korosuyla…

Kumrular da katıldı arada.

Arada ama.

Guguuuk guk, guguuuk guk, O kadar…

Serçeler durmadı,  durmuyor.

Günün sesi onlarınki.

Hayatın, yeni günün sesi.

Çıktım balkona, dinledim.

Bakındım. Tortop serçe korosunu aradım.

Yerleri belli oysa:

Zeytinlerin dallarındalar.

Ama görünmüyorlar.

Sesleri tutuyor ortalığı.

Sesleri var sadece.

Sabahı söylüyorlar bir ağızdan.

*

Görüntüyü kırlangıçlar veriyor, az sonra.

Peş peşe, tek çizgide, selamlıyorlar beni.

-Kalktın mı? diyorlar.

-Günaydın! diyorlar.

Kalktım, diyorum, günaydın!

Yükseliyor kırlangıçlar.

“Dalındüşe” diyorum onlara, babam düşüyor  aklıma.

*

Sonunda,  bir serçe işte!

Çatıdaki yuvasından  balkona…

-Geldim, diyor, göründüm.

Hoş geldin, diyorum, hayatın sesi, hoş geldin!

*

Evrenin sonsuz ışığını bekliyorum, güneşi…

Bir kızartı belirdi şimdilik.

Kendisi yolda,  belli.

Çoğa kalmaz, gelir.

Dağları, kuşları, tarlaları,  denizleri,  gölleri…

Hepimizi kucaklar, sarıp sarmalar. Sıcacık.

*

Dağlara bakıyorum.

Kuşlara, serçelere, serçelerin sesine.

Kırlangıçlara, kırlangıçların sesine.

*

Hayat, yeniden başlıyor.

Sonsuza doğru, yeniden.

Bir adım daha, bir saat daha,  bir gün daha…

*

Hayat akıyor.

Kuşlarla, seslerle, görüntülerle, güneşle…

*

Zamanda akıyoruz, zamana akıyoruz.

Zamanın içinde sonsuza akıyoruz.

Kuşlarla, dağlarla, serçe sesleriyle…

*Dalındüşe (Dallëndyshe): Arnavutçada  kırlangıç.