Onun Sevdası Başkaydı

Cümleleri bitmese de, bitmeliydi hem de sonsuza dek. Hüzünlü gözleri ağlamamak için direnirken, belli etmemeye çalışıyordu için için ağladığını. Çünkü sevdiği üzülürdü o ağlarsa!

Şehit olmuştu nişanlısı. Yüzbinler izlerken nasıl ağlardı. Vatan uğruna şehit olmuşsa sevdiğin; sözler de, gözler de, yürek de sessiz çığlıklarını içinde yaşatırdı. Ne feryat edilirdi ne de yakarışlarla ağlanırdı.

Sonra anlatıyordu şehidiyle en son konuşmalarını. Nöbetteymiş. Özel Harekâtta polis olan nişanlısına televizyondan öğrendiği kalkışmadan haberi olup olmadığını sormuş.Bir hareketlilik var ama ne olduğunu anlamaya çalışacağım demiş ve kapatmış telefonu. Bu konuşma sevenlerin son konuşması olmuş meğer.

15 Temmuz 2016 Cuma akşamı yaşadığımız kâbus dolu saatlerde bizler evlerimizde ne olup bittiğini anlamaya çalışırken, İstanbul ve Ankara’da milletimiz haince saldıran bu alçaklara karşı direniyormuş. Neler oluyordu bilemedik o saatlerde. O karanlık gecenin ardından 16 Temmuz’da herkes normal yaşamına dönmüştü, fakat huzursuzluklar içindeydik hepimiz de.

Sabahına bile gün doğmamış gibi bir hali vardı o gecenin. Duyduklarımıza, gördüklerimize, yaşattıklarına hayretler içinde kaldığımız anların etkisiyle olanları anlamaya çalışıyorduk.

Vatandaşlarımız nasıl mücadele etmişler ve kalkışan askerlere karşı durup canlarını hiç tereddüt etmeden nasıl cesurca vermişler zaman ilerledikçe öğreniyorduk. Türk milletinin üstün vatan sevgisinin, uğruna canını seve seve feda edeceğinin ve bu ruhun hala bitmediğinin kanıtıydı o gece yaşananlar.

Her gün yeni yeni öğrendiğimiz kahramanlık öykülerini dikkatle dinlediğimde duygulanıp ağlıyorum. Şehit ailelerinin ve gazilerin anlattıkları yaşanmış öykülerini izliyordum bir programda. Genç bir kız anlatıyordu nişanlısının nasıl şehit olduğunu. O kızcağızın üzüntüsüne ve acısına rağmen dik bir duruşu vardı. O kadar çok etkilendim ki…

‘‘ Sabaha karşı saat dörtte şehit olmuş genç polis.’’ Duraksıyordu anlatırken. O akşam son konuşmamızı yapmışız diyordu. Başını hafifçe eğerek üzüldüğünü belli etmek istemezcesine devam ediyordu anlatmaya.

Nişanlısının arabasında kendisine ait eşyalarını bulduklarını, cüzdanında da saçının birkaç telinin sarılı olduğu bir bez parçasının olduğunu söylüyordu.Özledikçe çıkarıp kokluyormuş saçlarını şehit nişanlısı. Duraksıyordu her defasında. Ağlamıyordu. Bakışları nemliydi fakat gözlerini kaçırıyordu onunla röportaj yapan sunucudan. Asil bir duruş sergiliyordu.

Hüzünlü gözlerini unutamayacağım ömrümce bu genç kızın. Öylesine zor bir durum ki, anlatması bile çok güç. Peki ya yaşamak onsuz! Ayrılık sevenlerinkaderi midir ki…

Milletçe hüzünlü günler yaşıyoruz. Her gün yeni yeni haberlerle üzülüyoruz. Gazilerimiz ve şehitlerimizin ailelerinin anlattıkları ile üzüntümüz daha da katlanıyor. Saldırının olduğu o geceye ait görüntüleri izliyoruz ve mücadeleleri ile savunmaya geçen insanlarımızın kahramanlıkları ile gururlanıyoruz. Etkileniyoruz, yüreklerimiz acıyor onlarla birlikte.

Bu saldırıları planlayanların nasıl bir gaflet içinde olup yıllarca böylesine haince ve acımasızca kendi vatandaşına zulmetmek istemesine ülkesini seven her vatandaş gibi ben de çok üzüldüm.

O akşam da nişanlısı şehit olan genç kızın anlattıklarıyla çok duygulanmıştım. Kim bilir daha kaç seveni ayırdı ansızın gelen bu vahşet diyerek üzülmüştüm olanlara.

Kızcağıza sorular soran muhabir bayanın da hüzünlendiği anlarla, devam ettiler bir süre daha konuşmaya. Sözlerini bitiren genç kız birden durgunlaştı, elindeki fotoğrafa baktı ve ağlamaklı bir ses tonuyla ‘‘ Onun sevdası başkaydı’’ diyebildi sadece. Başı önündeydi, üzgündü, mutsuzdu… Fakat sevdiği ile gurur duyduğu her halinden belliydi.

Tarihte adı hainlerin darbe girişimi diye yer alacak olan bu saldırıyı Türk Halkı hiçbir zaman unutmayacaktır. Allah zalimlerden ülkemizi, milletimizi, geleceğimizi ve bağımsızlığımızı sonsuza dek korusun. Bir daha böyle derin üzüntüler yaşatmasın.

Yazarın Diğer Köşeleri İçin Tıklayınız