SAYIN VALİM RECEP YAZICIOĞLU

Rahat giyinmeyi severdi yaz aylarında kravatı dairelerde kamuda çalışanlara çıkarttırdı korumasız gezerdi.Devletin aracını resmî işlerinde kullanmazdı yıkık dökük jipiyle gezerdi devletin aracı benim gittiğim dağa bayıra çıkamaz derdi...
Manevi yönü kuvvetliydi dışarda gösteriş olur diye namaz kılmaz eve gelir bir saat namaz kılardı, Tedbil-i kıyafet giyer denetim yapardı parayla pulla işi olmazdı hatta berbere giderken bile benden isterdi..
Rahmetli valimizi böyle anlatıyordu eşi uzun yıllar devlete hizmet etmiş devlete hizmet ederken devleti eleştirmiş resmî dairelerde halka çıkarılan zorluklara ver yansın etmiş halk adamı değil halkın ta kendisiydi efsane vali her görev aldığı ilde bölgede sevgisi her geçen gün artmış halk onu baş tacı yapmıştı...
Uzun yıllar görev yaptığı valilik makamının yolu Denizliye düştüğünde Denizli halkı o kadar sevinmişti ve bağrına basmıştı ki valisini niye basmasın ki kapısını çalmadan içeri girebildiği derdini kolaylıkla anlatabildiği sokakta parkta yürüyüşte karşısına çıkan onlara eşlik eden bir valisi vardı Denizli'nin...
ilk geldiği günlerde ilk isyanı oldu yabancı isimli iş yeri levhaları baktıkça sinir oldu Türkçe dururken bu yabancı tabela isimleri ne dedi yasakladı Denizli'de işyerlerinde Türkçe levha ismi olmayana ruhsat vermeyin dedi...
Sokaklarda kol gezen serserilere mafyalara karşı savaş açtı halkın huzurunu sokakta bozdurmam diyerek tüm sokakları temizledi halkla iç içe bir yönetim düzeni toplumla barışık dertlerini dert Sevincini sevinç bilen bir valimiz vardı...
O dönemlerde Pamukkale festivali başlatmıştı bende o zaman yaş 24-25 yaşlarında Yatağan'da kurmuş olduğumuz ve kuruculuğunu yaptığım gençlik meclisi başkanı idim...
Festival etkinliği bünyesinde kasabamız Yatağan'a geleceğini öğrendik o dönemin belediye başkanı sayın Tuncer Tunçbilek ile bir karşılama yaptık Yatağan'da bıçak ustalarını gezdik kılıçları inceledi basın ordusu ile beraber program bitiminde Denizliye geri dönerken bir de bıçak hediye etmiştim aynı otobüse yan yana oturduk muhabbet esnasında sayın valim Avrupa birliğine ne zaman gireriz dedim...
Hah dedi bak dur şimdi eline mikrofonu aldı arkadaşımız çok güzel bi soru sordu Avrupa birliğine ne zaman gireriz dur dedi ben bunu güzel bi fıkrayla anlatayım...
Üniversitelerin kapanma döneminde Antepli bir genç parası kalmadığı için öğrenim gördüğü Antalya'dan Antep'e otostop yaparak gitmek İstemiş yola çıkmış bakmış Antep plakalı bir kamyon geliyor otostop çekmiş Durmuş kamyoncu demiş abi durum bu beni de götür...
Tamam demiş atla tabi kamyoncu aylardır yolda yanına bi çırak bulmuş her durakta şu ipi bağla şu yükü indir suyu doldur boşalt arkaya bak aynayı düzelt falan derken kamyoncu işini hafifletmiş ve sıkılmış artık öğrenciden bi müddet sonra demiş duramamış dayanamamış artık abim demiş sen nerde inecektin..?
Zavallı öğrenci demiş ki abi dayanabilirsem seninle Antep'e kadar geleceğim...
İşte dedi biz de dayanabilirsek o Avrupa birliğine gireceğiz...!
Kahkahayla karışık bir tebessüm doldu otobüste rabbim onunla tanışmayı sohbet etmeyi nasip etti bize kısa zaman sonra Ankara yolunda bir trafik kazasında hayatını kaybettiğini öğrendik bulduk derken erken kaybettik onu Kara bir bulut sardı Denizli'yi göz yaşları valilik önündeki alandan Çınar meydanına kadar sığmadı..
Denizli Söke'de düzenlenen cenaze töreni için akın etti sökeye insanlar akın akın o yoldaydı ucu bitmez konvoylar valisini uğurlamak için o yoldaydı kendimizden bir parça vermiştik toprağa insan seli köprü oldu Söke'ye uzanan yollara...
Ne bir köşe yazısı ne bir kitap ne bir dizi ne bir film hiç bir şey tam olarak anlatamaz sayın valimizi onu anlamak için ülkemizi işimizi toprağımızı vatanımızı onun kadar sevmek severek çalışmak gerekir...
Gidemediğin yer senin değildir sözünün kıymetini iyi anlamak gerekir..
Halkın valisiydi o halkın kendisiydi o...
Mekanın cennet olsun sayın valim unutmadık unutmayacağız...
SAYGILARIMLA...