1965 yılından bu yana Denizli’ye bir türlü gelemeyen tramvay

65 yılında Ankara’da bir toplantı gerçekleşir. O yıllarda İstanbul Belediyesi tramvaydan vazgeçip troleybüs kullanmaya karar verir. Dönemin İstanbul belediye başkanı Haşim İşcan sökülen tramvayları isteyen belediyeye vereceklerini izah eder. Bu teklif Denizli Belediye Başkanı Mehmet Candoğan’a cazip gelir. İkili baş başa uzun bir görüşme yapar hatta 9 Kasım 1965 yılında “Denizli’ye tramvay geliyor“ diyerek gazeteler manşetten duyurmaya başlamıştır. Candoğan konuyu belediye Meclis’ine getirir belediye meclisi tramvaya harcanacak paranın asfalt dökülmesine ve belediyenin diğer hizmetlerine kullanılması yönünde karar alır. Tramvay kalır anlayacağınız, Sayın Candoğan İstanbul belediye başkanı ile tekrar görüşür. Daha önceki fiyatın yarısına vermeyi kabul etse de Denizli belediye meclisinde kabul görmez...

Dile kolay, 1965 yılında yola çıkması muhtemel tramvay bir türlü Denizli’ye gelemez. Ardan 59 yıl geçmiş yarım asır hatta daha fazla ve bir türlü gelmeyen tramvay. Belki o zaman ihtiyaç değil lüks olarak görülüyordu. Aradan geçen zaman zarfında Denizli’nin nüfusu ve kentsel yapısı hızla gelişme göstermiş ve Burdur, Afyon gibi çevre illerden de büyük oranda göç almıştır.

Sanayi, Turizm ve tarım kenti olan Ege’nin incisi ikinci büyük şehri Denizli ne yazık ki toplu taşımanın modern teknolojisine yenik düşmüştür. Artan nüfus oranına göre kullanılan toplu ulaşım araçları kendini çağa yenilememiştir. 59 yıldır birçok belediye başkanı veya adayların seçimlerden önce verdiği hafif raylı sistem, tramvay sözü bir türlü tutulamamıştır. Bugün ilimizde taksi, minibüs ve otobüslerle karşılanan toplu ulaşım trafik yoğunluğu, hava kirliliği, stres, başta olmak üzere birçok sorun ile gün yüzüne çıkmaktadır.

Yaptığım küçük bir araştırmada ülkemizde 20 ye yakın ilimizde hafif raylı sistem ve metro kullanılmaktadır. Eskişehir, Konya, Adana, Samsun, Gaziantep, Antalya, Kayseri, Bursa, İzmir, Ankara ve İstanbul gibi büyükşehirlerde yaygın olarak kullanılmaktadır. Sadece Eskişehir’e baktığımızda nüfusunun yüzde 35’inin günlük hayatta yoğun olarak kullandığını görmekteyiz. Sözün özü şu ki; Bu özlem artık bitmeli tekstil, turizm ve sanayi şehri olan şehriniz ayrıca 65.000 üniversite öğrencisinin öğrenim gördüğü bir üniversite kentidir

Minibüs, otobüs hatlarını destekleyen bir hafif raylı sistem ağının toplu ulaşım konusunda büyük bir yükü üzerine alacağı aşikardır. Denilebilir ki; Para mı var kardeşim? Onca yapılan atıl yatırımların bütçesini toplarsak şehrin etrafını hafif raylı sistem ağı İle çevirmemiz içten bile değildi değil mi? Bu şehir en iyisini hak ediyor.

1965 yılında başlayan macera bakalım ne zaman özlemle sona erer?

Tüm başkan adaylarına soruyorum 59 yıllık Özlem ne zaman sona erecek?