İkiden Ziyade Bir Gün Var

Merhaba sevgili dostlar, yılda hiçbir şey yapamayacağımız iki günden bahsetmek ve bu küçük serüvende sizlerle ortak duygularımızı bir nebze rahatlatmak üzere yazıma başlıyorum. Hayatta hiçbir şey yapamayacağımız iki gün nedir? Bu iki günün bizler için neden hiçbir şey yapılamayacak günler olduğunu konuşalım:

Tabi öncesinde hepimiz adına içimizi dökmekte fayda var. Evet, bende en az senin kadar mutlu senin kadar huzursuz zamanlar yaşabiliyorum. İnsanoğluyuz, parmak izlerimiz eşsiz olsa da duygularımız ortak, maddi ve manevi yetersiz hissettiğimiz anlar oluyor. Bazen hiç olmayacak bir hataya düşüp başka insanların filmlerinde kötü karakter oluyoruz. Pişman oluyor, ağlıyor, gülüyor ve çoğu zaman gelecekten kaygı duyuyoruz. Ölüm, akıla düştüğünde eşsiz senaryoları kafamızda imgeleyip yaşanmamış anların esiri oluyor, hayattan kopuyoruz. Yaşanan ölümlerin pişmanlığı ile kavrulup gidiyor, sabah kalkınca içimiz kan ağlaya ağlaya ödeyeceğimiz kirayı düşünmek zorunda olmanın verdiği bir zorundalık içinde köreliyoruz. Çocuklarımıza iyi bir hayat bırakmanın peşinde çürütülen dirsekler, ailesine kendini kanıtlamak için hayallerini çöpe atmış gençler, eve mutlu haberi götürme adına vazgeçtiğimiz yollar, her an bir iftiranın kurbanı olup meslek hayatından atılma endişesi ve kafa karıştıran illegal çözümlerin içinde verdiğimiz savaşın tam ortasında öyle güzel dik duruyoruz ki dostlarım… Hepimizin, hepimize hala daha, bunca şeye rağmen faydası var.  Hala daha dilenciler ayakta kalabiliyor ise biz bu berbat ekonominin içinde bile vicdanını kaybetmeyen insanlar olduğumuzu kanıtlayabiliyoruz demektir. Yeter mi peki? Hak ettiğimiz hayat bu mu?

Peki, sorun ne? Sorun şu ki: İnsanın kendine yaptığını kimse yapmıyor farazi bir olasılığa göre her 120 kişiden biri intihar ediyor. Trafik kazası ya da kanser olma olasılığımız daha düşük bir sayıya tekâmül ediyor. Bu ne demek? Bu, bir insanın kaygı seviyesinin kendisine yarattığı sorunun dünyada hiçbir şey ile mukayese edilemeyeceği demek. Gelelim yılda hiçbir şey yapamayacağımız o iki güne…

DÜN VE YARIN

Evet dostlar, hiçbir şey yapamayacağımız o iki gün; dün ve yarındır… Dünün pişmanlığını asla değiştiremeyeceğimiz gibi yarının kaygılarına bu pişmanlıkları eklemek… Bizi bitiren en büyük sorunlardan biri.  Sahip olduğumuz tek şeyin bugün olması ve yukarıda yazdığım çoğu sorun ve daha fazlasının hemen hemen ortak kaygılarımız olması yalnız olmadığımızın bir kanıtıdır. Bugünü iyi yaşamak gerekli, küçük bir hareket gibi olsa da bugünü iyi yaşadıkça sağlıklı ve berrak zihinlere kavuşacağız ve bu zihinler ile sandıklara gitmeli, haberleri izlemeli, destek beklemeli, destek olmalı, eleştirmeli ve değiştirmeliyiz. Bu hayat her neye inanıyorsanız inanın bir sınavdır. Bu yazımda sizlere, yakında yayınlamak istediğim kitabımın ön sözünden bir kesit ile veda etmek istiyorum.

Hayat bir spor salonu gibidir ve inandığın Tanrı senin antrenöründür. Antrenörüne güçlü olmak istediğini söylediğinde, yapacağı ilk iş ağırlıkları arttırmak olacaktır. Ve unutmayın hiçbir antrenör öğrencisini kaldırmayacağı ağırlıkların altında bırakmaz…

Bugünlerin her anını dolu dolu yaşamanız dileği ile.

Huzurlu bugünler dilerim…

Araştırmacı Yazar Furkan Karaıslı