İnsanlık Şimdi Ağır Yaralı

İnsanlık artık ağır yaralı, kalmamış kimsenin kimseye mecali, maneviyat kaybolmuş gecenin karanlığında ay ışığında arayan da yok artık…

Üstünlük kurma hedefine odaklamış insanoğlu, bende var bak diye diğerine gösterme ve bundan da mutlu olmak çabası sarmış…

Kimsemin merhem olma gibi bir çabası yok kimseye, maddiyata bağlamışlar tüm ana yolları, zeki değilim ama güçlüyüm, eğitimsizim ama güçlüyüm, edep adap yok kusura bakma ama güçlüyüm demekten duyulan gurur tabloları asılmış duvarlara.

Kolundaki saatin markası, bindiği aracın değeri, gittiği lüks mekanlardan “bugün de buradaydık” selfieleri sarmış incir çekirdeği kadar beyinleri…

İnsanlık şimdi ağır yaralı…

Sevgiler günlük, dostluklar menfaate dönük, samimiyetler sahte, riya huy olmuş.

Birbirine gösterme çabası sarmış herkesi, benim ki daha iyisi, benimki daha güzeli, benimki en iyisi diyerek yürünen böbürlenmiş burunlardan sarkan salyalara uzatılan peçeteler…

Dedim ya beyin yok ama gücüm var ukalalığı ve farkında değilsiniz ama ben size bak her yerden gösteriyorum görün gari bir var deyin.

Ağlarız gülecek halimize…

Canları sıkılmasın huyları da pis bunların gösterdiklerini görmezden gelirsen de güceniyorlar.

Neyse bir dörtlük le bitireyim yazımı…

Eskidendi çok eskiden

Hani vardı ya insan

Hani vardı ya insanlık

Hani vardı ya sevgi

Hani vardı ya dost

Eskidendi çok eskiden…