Mütevazı Ahmaklar ve Biyolojik Enflasyon

Sevgili okurlar ve yalandan bakıp geçenler hepinize tekrardan merhabalar. Günün herhangi bir saatinde denk geldiğiniz bu tuhaf başlık bakalım sizde neler uyandırdı ve ben ne anlatmak istemişim. Haydi başlayalım. Helal olsun buraya kadar hala benimlesin, bu tutumun gayet hoş çünkü kendim için değil senin için yazıyorum.

Küçük bir hikâye ile başlayalım, hiç tanımadığımız biri ansızın hayatımıza girdi ve bizi biraz dinledikten sonra bizi her gördüğünde 100 TL neyse hadi Dolar olsun bari bir şeye değsin hikâye. Evet, 100 dolar verdiğini düşünelim. Kişi bize düzenli olarak 100 dolar vermeye başlayalı ortalama 10 ay oldu diyelim tabi çoktan köşeyi dönmüş olmamız lazım ya hadi diyelim hala paraya ihtiyaç duyuyoruz. Ve bu sabah karşımıza geldiğinde sadece 50 dolar verdiğini fark ettik. Nasıl bir tutum sergileriz. Gereksiz de olsa bir gerginlik hissediyor insan. Okurken bile alıştık değil mi? İyi para ama he. J Ama bu kişi en başta bunu yapmak bile zorunda değildi. Kendi tercih etti ve bu iyiliği düzenli olarak yapmak istedi. Ama düzenli yapıldıkça biz alıştık ve alıştıkça bunu onun göreviymiş gibi algılamaya başladık. Bakın buraya kadar okurken bile insanın canı sıkılıyor. Birde normal hayatta düşünün. Ama şunu da düşünün çoğumuz okurken biz 100 Doları hak edecek bir şeyler yapıyor muyuz diye sorgulamadık. Aldık ve kabul ettik. Belki başlarda sorguladık ama süreç aynı gidince bu mütevazı ahmak sanki bunu yapmak zorundaymış gibi hissettik. Hadi rolleri değiştirip tekrar konuşalım. Hayatımıza birileri giriyor, insanlarla tanışıyor sosyalleşiyoruz. Ve onlara o kadar çok gönülden bir tevazu gösterip kendimizden ödün veriyoruz ki kendilerini hem 100 Dolarlık sanıyorlar hem de onları mutlu etmek için görevlendirilmişsiniz gibi bir havaya giriyorlar. İnsanlara 100 puan verip değerini bilmeleri için riske girmek yerine herkesi başlangıç noktasında tutup hak ettikçe verirsek ve bu konuda sağlam bir duruş sergilersek hem iktidarımızı koruruz hem de anlık mutluluklar yaşamak için karşılıksız para basıp daha sonra biyolojik enflasyona maruz kalmayız. Çünkü Devlet yönetmek ile kendi hayatınızı yönetmek aynı şeydir. Ve herkesi mutlu edemez, karşılıksız çalışamazsınız. Ancak ve ancak hayvanlara ve doğaya vereceğiniz karşılıksız sevginiz sizi mutlu edebilir. Ama karşılıksız bir şekilde gönlünüzden bastığınız paralar (ilgi, aşk, sadakat, dostluk vb.) gün gelir biyolojik enflasyona uğrar ve artık yetersiz bir iktidar ve sevilmeyecek bir vatan toprağı olursunuz. Hâlbuki hikâyenin en başına topraklarınıza sığınan o mülteciler size bir o kadar hayran ve bir o kadar muhtaçtı. ‘’Mütevazı Ahmaklar ve Biyolojik Enflasyon’’ ben ve sizler gibilerin esiridir. Ki eminim bunu okuyan mülteciler de olacak. Ama hırsıza hırsızlığını unutturduğunda sana ahlak dersi verdiği gibi bu yazıya da bir kılıf bulacaklardır. Dilinizi bilmeyen ve dilinizi konuşmak için emek sarf etmeyen insanlara değil kimlik ve vatandaşlık, su dahi vermeyin kendi topraklarınızda. O devlet (Yani sen) bugünlere kolay gelmedi. Acımayın ve sınır dışı edin. Kendi topraklarına bir ağaç dikememiş insanların gül bahçenizi talan etmesine izin vermeyin. Söz konusu vatansa (Sen isen) gerisi teferruattır…

‘’Fazla tevazu kişinin kendi kul hakkına girmesidir.’’

Bunu tekrar oku.

Bu arada yazının sonuna doğru dolar kuru yine değişmiş olabilir. Her şey bu kadar değişken iken senin bu kadar takıntılı ve bağımlı olman yürüdüğün yollara hakarettir. Unutma değişmeyen tek şey değişimin kendisidir. Havada uçuşan her şeyi kelebek sanıp kovalamayın, kelebek ise değmez eğer böcekse zaten eyvah dersiniz bir de arı denk gelir sokarsa vay halinize. O sözü hatırlayın. Kelebekleri kovalamak yerine size binlerce kelebek getirecek güzel bir bahçe inşa edin… J

Sevgiler ve az bir tevazu ile bağımsız bir benlik diliyorum…