“....Ödenir Mi Analık Hakkı...”

Anlat deseler kelimlerle, fedakarlık ve karşılıksız sevgiyi, tarif et deseler mesela seni üzgün gördüğünde senden önce ağlayan, acıktığını senden önce farkeden ve bir yerin acıdığını senden önce hisseden...

Güldüğünde kucak dolusu mutlu olan, üşümesin diye yüreğini, yüreğine örten uyumadığında gözüne uyku girmeyen gerçek aşk Ne deseler mesela ?

Gerçek sevgiyi önüne her gün sofraya koyan kim deseler ?

Acına katlanamayacak kimdir deseler ?

Tek kelime eder geçer giderdim sanırım annem derdim, anam derdim.

Bugün anneler günü ödeyemeyiz ne yapsak canımızı canına katsak ta ödeyemeyiz haklarını, ilk önce ahirete intikal etmiş tüm annelerimizin ve şehit annelerimizin, şehit eşlerinin başta olmak üzere tüm annelerimizin anneler günü kutlu olsun.

Aslında bir gün yeter mi bu aşka ?

Bir ömür 365 gün gece gündüz olsun onların her günü , cennetin ayaklarının altına müjdelendiği kutsal kadınlar.

Ödenmez hakkınız ödeyemeyiz...

Kaç köşe yazısı yazsak yahut kaç sayfa alsak kalemi elimize veya bir değil onlarca kitap anlatmak zor bu duyguyu anlatamayız.

En iyisi mi bu yazımı üstat Necip Fazıl’ın bir Anne şiiri ile bitireyim...

Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!

Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!

Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!

Tüm annelerin ellerinden öperim...

SAYGILARIMLA....