SOLUCAN BİZİ NEREYE GÖTÜRÜR?

Solucanların mucizevi görevini bilmeyenler var mı aramızda? Ekosistemde minik boylarıyla önemsiz gibi görünen fakat efsanevi görevleri olan dev solucanlar… Günlük akışlarına devam ederken birçok fayda sağlıyor toprak dediğimiz o tabiat dehasına. Çöpleri ayrıştırmak, iyi ve kötüyü ayırırken toprağı zenginleştirmek, yağmurun toprağa sızacağı kanalları kazmak vs vs vs diye bir sürü fayda sıralanabilir. Öylesine var gibi görünen ama toprağı besleyen bize de onlarca nimet sunulmasına sebebiyet veren bir varoluş hikayesi.

Hepimizin olur zaman zaman eksik hissettiği, tükenmişliğe sürüklendiği anlar. Bazen uzun sürer. İnsanız doğamızda var fakat ‘biricik’ olduğumuzu unutmamak asıl mesele. Evrende hepimizin bir rolü olduğu gerçeğine sığınmaktır şifa. Ve sen bulmalısın sana şifa veren şeyleri. Ebeveynlik yolculuğumun da bana öğrettiği en güzel şey bu olsa gerek. ‘Eksik olabilirsin tamamlan, geliş-değiş, yeniden hazırlan…’ Tıpkı bir solucan gibi çalış, kazıya devam et. Tek başıma bir hiçim. Ama evrendeki görevlerimle tamamım. Anne olunca daha duyguluyum, çalışınca daha mutluyum, arkadaşlarımla daha konuşkanım, eşimle daha eğlenceliyim. Varlığım ancak bu sistemde tamamen ‘ben ve biricik’. Hiçbir şey öylesine var olmuyor. Masanın üzerinde öylesine gibi duran muz kabuğu, kitaplığındaki öylesine sadece ismini beğenip almışsın gibi duran kitap, yürüyüş yaparken önüne düşen bir kozalak veya karşılaştığın bir çiçek… Hepsinin elbette ki bir manası var. O an yokmuş gibi hissedersen de sen yükle ona anlamlar.

Sonra kendine güzel bir kahve yap ve şunları tekrar et.

-Kendini sev

-Kendine inan

-Kendine güven

Ha bir de solucanları unutma!